με αυξανόμενη την πολιτική ένταση

(Νο2) Το θωρηκτόν Αβέρωφ -κάποτε...

Από την εποχή που ο φαφλατάς Πάγκαλος είχε πει πως «ο αέρας θα πάρει τη σημαία από τα Ίμια και δεν θα επιστρέψει εκεί», έχουν περάσει δύο δεκαετίες. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει, κι από «γκρίζες ζώνες», πλέον, οι διεκδικούμενες από τη γείτονα βραχονησίδες έχουν γίνει «τουρκικές», μετά από πρόσφατη ανακοίνωση του τουρκικού ΥπΕξ.

  Ακόμη κι αν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της Ελλάδας βγαίνουν και λένε πως «τα Ίμια είναι ελληνικά», τούτο δεν αποδεικνύεται εμπράκτως. Επειδή –ως τώρα τουλάχιστον- και οι δύο χώρες παραμένουν στις υποσχέσεις που έχουν δοθεί στις ΗΠΑ, την εποχή του «ευχαριστώ κε πρόεδρε» (Σημίτης προς Κλίντον) αποδεχόμενες το γκριζάρισμα.

  Έτσι τα περιπολικά πλοία τόσο των ημετέρων δυνάμεων όσο και της φίλης λυκο-συμμάχου και γείτονος περιπλέουν δίχως να –πλησιάζουν τις  αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας βραχονησίδες.

  Αλλά πλέον έχουμε και ευθέως αμφισβήτηση για άλλα 18 νησιά.

  Είναι παλιά ιστορία η αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο

  Γράφαμε στο styx.gr στις 02 Δεκεμβρίου 2016 με τίτλο «Καλλιεργείται πολεμική ατμόσφαιρα με αυξανόμενη την πολιτική ένταση»…

  «Ποιον συμφέρει η πολεμική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο καιρό, με τις εντεινόμενες τουρκικές προκλητικές δηλώσεις;

  » Είναι φανερό, πως η αστάθεια που έχει προκληθεί στην Τουρκία λόγω του κουρδικού προβλήματος –με τις γεωπολιτικές πολεμικές εξελίξεις στην γειτονική της Συρία- να προσπαθούν οι τούρκοι αξιωματούχοι να βρουν διέξοδο σε ενδεχόμενη δυσμενή για «τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα» εξέλιξη –ακόμη και αλλαγή συνόρων.

   » Και εκείνος που πάντοτε την πληρώνει είναι ο αδύναμος κρίκος. Και στην περίπτωσή μας όλα δείχνουν πως ενδέχεται να πληρώσει ακριβό τίμημα η χώρα μας.

  »  Απλή περιπλάνηση στο διαδίκτυο δείχνει πως εδώ και καιρό εντείνεται η προσπάθεια διατήρησης της «πολεμικής ατμόσφαιρας», με επίκεντρο το Αιγαίο, και με τις πρόσφατες «καρδιακές δηλώσεις Ερντογάν» και βορειότερα.   

  »  Ούτε η αμφιλεγόμενη διπλωματικές στάση των ΗΠΑ με τις  διατυπώσεις για τον Ερντογάν και την πολιτική του να περιέχουν κάποιες αιχμές, ούτε το τηλεφώνημα της Μέρκελ στον Ερντογάν (αμέσως μετά την επικοινωνία που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα), ή η συνέντευξη Γιουνκέρ σε ευρωπαϊκό ιστότοπο, κατά την οποία χρησιμοποίησε εξαιρετικά δεικτικός εκφράσεις – για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασφαλώς – απέναντι στην τουρκική ηγεσία, μπορούν να μας καθησυχάσουν.

  » Δεδομένο πάντως  παραμένει ότι η τουρκική προκλητικότητα  εκτρέφεται –για να διατηρηθούν οι εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες στην Τουρκία, με το σύνολο το σύνολο του τουρκικού πολιτικού συστήματος να διαγκωνίζεται για ανύπαρκτες στην ουσία, εδαφικές διεκδικήσεις, αλλά και να συντηρηθεί το όραμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»...

 

  Αυτά γράφαμε το 2016, υπενθυμίζοντας την χλιαρή ουδέτερη στάση που τηρούσαν οι ΗΠΑ σε ανάλογες κρίσεις, με πανομοιότυπες επαναλαμβανόμενες φράσεις όπως «οι ΗΠΑ πάγια υποστηρίζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας» και ότι «η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν επί μακρόν εδραιωμένους διπλωματικούς διαύλους για την αντιμετώπιση των θεμάτων του Αιγαίου»...

  Έχουν την μαγνητοταινία έτοιμη κι απλώς πατούν το κουμπί.

  Στις 30 Νοεμβρίου 2010, ο ιστότοπος WikiLeaks είχε δημοσιεύσει άρθρο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με διαρροή εγγράφου από την αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα στο οποίο αποκαλυπτόταν πως η Τουρκία σχεδιάζει «ατμόσφαιρα έντασης», προκειμένου να δημιουργηθεί κρίση και να δικαιολογηθεί τουρκική εισβολή από την μεριά του Έβρου.

  Το έγγραφο εκείνο -που σήμερα μπορεί να χαρακτηρισθεί «προφητικό»- ανέφερε πως οι τούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν πως «ένα πραξικόπημα θα μπορούσε να δημιουργήσει σενάρια που θα δικαιολογούσε δραστικές αποφάσεις».

  Η αποκάλυψη του εγγράφου από την WikiLeaks ήταν μεγάλης σημασίας, επειδή υποχρέωσε τις ΗΠΑ τότε, να επιβεβαιώσουν ότι προετοιμαζόταν τουρκική εισβολή εναντίον της Ελλάδας στα 2003.

  Επιπρόσθετα παραδέχονταν πως «ο τουρκικός στρατός θα συνεχίσει να προκαλεί ατμόσφαιρα έντασης σε σχέση με την Ελλάδα».

  Όσο για την στάση της Ρωσίας, διαβάζουμε στην «Pravda.Ru» της 17.02.2016 (πριν την αποκατάσταση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων) κάτω από τον τίτλο «Η σιγή των ελληνικών αμνών»:

 

 «Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία παραβίασε τον ελληνικό εναέριο χώρο περισσότερες από 20 φορές και πραγματοποιήθηκαν «εικονικές αερομαχίες» την Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου (2016). Η Ελλάδα δεν έχει κάνει κάποια προσπάθεια να σταματήσει την τουρκική προκλητικότητα που συνεχίζεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Θα πρέπει μήπως η Ρωσία να βοηθήσει την Ελλάδα;». 

  Το άρθρο που κάνει αναδρομή στις μαύρες σελίδες των ελληνοτουρκικών, από τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο καθώς και την κρίση των Ιμίων καταλήγει: «Η Ρωσία θα πρέπει να καταλάβει πως η Ελλάδα είναι μια Ορθόδοξη χώρα, αλλά η ελληνική κυβέρνηση είναι δεμένη χειροπόδαρα. Η Ελλάδα είναι δεσμευμένη με οικονομικές υποχρεώσεις σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Που την καθιστά να υπόκειται  σε δεδομένες υποχρεώσεις».

  «Η Τουρκία έχει αναπτύξει στρατεύματα στο Ιράκ και τη Συρία. Αν υπάρξει σύγκρουση με την Ελλάδα, δεν θα μείνει η υπόθεση στα χέρια της ομάδας του Ερντογάν που αναμένει βοήθεια τόσο από τις ΗΠΑ αλλά και μερικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης…». 

Tώρα όμως...

  Μόνο που πλέον, η ατμόσφαιρα με την αποκατάσταση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων έχει αλλάξει. Και η Μόσχα τηρεί σιγή πλέον, για τις τουρκικές προκλητικές δηλώσεις απέναντι  στην Ελλάδα.

  Και η Αθήνα, παραμένει δέσμια των οικονομικών υποχρεώσεών της απέναντι στους δανειστές-εταίρους της όσο και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους της που έχουν – ο καθένας για δικούς του λόγους- διαφορετικά συμφέροντα με την Τουρκία. Η οποία διακρίνεται για την πολυδιάστατη εξωτερική της πολιτική.

  Είναι καιρός λοιπόν να προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε το «διεθνές άδικο» διεκδικώντας τα δίκαιά μας με κάθε τρόπο και όπου δει.

  Αυτό φυσικά προϋποθέτει πως διαθέτουμε ανεξάρτητη κυβέρνηση - χωρίς δεσμεύσεις, να καθιστά ισχυρή τη χώρα...

Θυμίστε μου πότε είχαμε την τελευταία τοιούτη…