Η συνωμοσία «Pipelineistan» (styx.gr)

Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 28 Μάρτιος 2020 10:34 | Γράφτηκε από τον/την Betinakis | Εκτύπωση

Ο πόλεμος των αγωγών

στη Συρία δεν έγινε

για το φυσικό αέριο

Οι υποθέσεις γύρω από τον πόλεμο των αγωγών δεν αντέχουν στην πραγματικότητα για το πώς μεταφέρεται η ενέργεια στη Μέση Ανατολή τον 21ο αιώνα.

Μετα από έξι χρόνια σε σύγκρουση που έχει σκοτώσει τουλάχιστον 400.000 ανθρώπους, υπάρχει η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η αιματοχυσία στη Συρία είναι απλά ένας άλλος πόλεμος που ξεπερνά τους πόρους της Μέσης Ανατολής.

Η αιματοχυσία, όπως συμβαίνει με τη θεωρία, δεν γίνεται για τη μεσολάβηση δύο προτεινόμενων αγωγών που θα διασχίσουν τη Συρία και την Τουρκία ως την Ευρώπη.

Ενώ τα σχέδια για τους αγωγούς δεν έχουν εγκαταλείψει τον πίνακα σχεδίασης, ή μάλιστα ήταν πάντα ρεαλιστικά, αυτό δεν έχει μειώσει τη δημοτικότητα της θεωρίας ως βασικό λόγο για τη σύγκρουση στη Συρία.

Ο πρώτος αγωγός υποτίθεται ότι υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και διατρέχει από το Κατάρ μέσω της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας στη Συρία.

Ο δεύτερος είναι ένας υποτιθέμενος με τη Ρωσία αγωγός που πηγαίνει από το Ιράν, μέσω του Ιράκ, στη Συρία.

Ο πρόεδρος της Συρίας Bashar al-Assad, απέρριψε τον αγωγό του Qatar το 2009, κατόπιν αιτήματος της Μόσχας, για να διασφαλίσει ότι δεν θα υπονομευθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Ως αποτέλεσμα, ισχυρίζονται ορισμένοι σχολιαστές, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του Κόλπου, συμπεριλαμβανομένου του Κατάρ, αποφάσισαν να ενορχηστρώσουν την εξέγερση εναντίον του Assad, για να εξασφαλίσουν ότι τα όνειρα τους για τους σωλήνες του αγωγού θα γίνουν πραγματικότητα και όχι η ιρανική επιλογή.

Η Ρωσία, με τη σειρά της, υποστήριξε τη Συρία για να διασφαλίσει ότι τα δικά της ενεργειακά συμφέροντα θα επικράτησαν. Το Ιράν είναι επίσης σύμμαχος του σημερινού καθεστώτος στη Δαμασκό.

Οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν προωθηθεί από πολλούς: Το Αλ Τζαζίρα με βάση το Qatar αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην έννοια του "πολέμου Pipelineistan" το 2012.

Ακόμη και η αμερικανική εφημερίδα "Foreign Affairs" και η εφημερίδα Guardian ανέφεραν τη θεωρία, η οποία απέκτησε περαιτέρω έλξη το 2016 με άρθρο του Robert Kennedy Jr και επισημάνθηκε μεταξύ άλλων από την Jill Stein του Κόμματος των Πρασίνων.

Η ιδέα επανεμφανίστηκε μετά τον βομβαρδισμό των ΗΠΑ στη Συρία τον περυσινό Απρίλιο. Αυτό υποστηρίχθηκε, ήταν περαιτέρω "απόδειξη" της επιθυμίας της Ουάσινγκτον να εξαφανίσει το Assad και να επιτρέψει στην Ευρώπη να διαφοροποιήσει την εξάρτησή της από το φυσικό αέριο μακριά από τη Ρωσία.

Ενώ οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν κρυφά με τους συμμάχους του Κόλπου ενάντια στο καθεστώς Assad, ο έλεγχος των ενεργειακών πόρων και των δικτύων αγωγών της Συρίας δεν αποτελούσε πρωταρχικό μέλημα. Αν ναι, θα ήταν πολύ χαμηλή προτεραιότητα για την αλλαγή καθεστώτος.

Γιατί;

Πρώτον, το χρονοδιάγραμμα είναι λάθος. Η συγκαλυμμένη δράση εναντίον της Συρίας άρχισε υπό τη διοίκηση του Τζορτζ Μπους, το 2005, πολύ πριν την υποτιθέμενη προσφορά του Qatar στη Δαμασκό το 2009.

"Μπορούμε να δούμε τη δράση των ΗΠΑ εναντίον του συριακού καθεστώτος πολύ πριν από την ύπαρξη της ιδέας αυτού του αγωγού", λέει ο Justin Dargin, ενεργειακός μελετητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Δεύτερον, οι υποθέσεις των αγωγών δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικότητες της μεταφοράς ενέργειας μέσω της Μέσης Ανατολής και στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι προτάσεις αγωγών, πολλές από τις οποίες αποτυγχάνουν να υλοποιηθούν.

Ακόμη και ο Αραβικός αγωγός φυσικού αερίου, του οποίου η δεύτερη φάση ήταν online το 2005, έχει βυθιστεί σε προβλήματα.

Ο Robin Yassin-Kassab, συγγραφέας του βιβλίου «Καίγοντας Χώρα: Σύροι στην Επανάσταση και τον Πόλεμο», ( Burning Country: Syrians in Revolution and War) υποστηρίζει ότι η θεωρία του Pipelineistan αγνοεί επίσης πώς ξεκίνησε η σύγκρουση και τους πρώτους μήνες της επανάστασης.

"Όπως όλες οι θεωρίες συνωμοσίας, ευδοκιμεί η απουσία περιεχομένου και η σε βάθος γνώση της χώρας", γράφει.

Βασικό στοιχείο του σχεδίου αγωγού AGP ήταν ότι η Αίγυπτος θα έστελνε αέριο στη Συρία και την Ιορδανία. Η Συρία θα χρησιμοποιήσει το αιγυπτιακό φυσικό αέριο και στη συνέχεια θα ανεφοδιάσει τον αγωγό με φυσικό αέριο από τα δικά του βόρεια χωράφια προτού να αποσταλεί πιο βόρεια.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία το 2011, κατασκευάστηκε σκέλος του αγωγού AGP - το τμήμα από το Χαλέπι προς το Kilis στην Τουρκία, που ωστόσο δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί.

Ωστόσο, υπήρχαν προβλήματα με τον αγωγό, ο οποίος κοστίζει 1,5 εκατομμύρια δολάρια ανά χιλιόμετρο, ακόμη και πριν από την έκρηξη της σύγκρουσης.

Ο Jim Deacons είναι Σκωτσέζος σύμβουλος ενέργειας που εργάστηκε για τον AGP στη Συρία, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού της τελικής φάσης του έργου.

"Όταν έφυγα από τη [Δαμασκό το 2010] δεν υπήρχε αρκετό φυσικό αέριο μέσω της Ιορδανίας", λέει. "Οι Αιγύπτιοι ήταν παγιδευμένοι σε φυσικό αέριο - δεν είχαν αρκετό φυσικό αέριο για εξαγωγή, παρά την υπογραφή συμβάσεων αριστερά, δεξιά - έτσι ώστε να μην μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους".

Η παραγωγή φυσικού αερίου της Αιγύπτου μειώθηκε από 220 εκατομμύρια κυβικά πόδια την ημέρα το 2010 σε 80 εκατομμύρια τόνους το 2011.

Τελικά ο AGP έκλεισε το 2012 μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις στον αγωγό στο Σινά και την αυξανόμενη ανάγκη για φυσικό αέριο της Αιγύπτου και δεν έχει επαναλάβει την λειτουργία του.

Media

Εφήμερα

Η συνωμοσία «Pipelineistan» (styx.gr)