Μερικές φορές σκέφτομαι ότι κανένας δεν μας φταίει, αν παθαίνουμε οτιδήποτε. Ενώ όταν δουλεύουμε μεθοδικά και με πείσμα κερδίζουμε, είμαστε ικανοί για το χειρότερο χωρίς να το σκεφτούμε. Σήμερα που ένα σημαντικό κομμάτι του Ελληνισμού παίζει κορώνα γράμματα την τύχη του για τα επόμενα 50 ή και 100 χρόνια, αντί να είμαστε όλοι αλληλέγγυοι και να έχουν στρατευθεί όλοι όσοι μπορούν να βοηθήσουν σε ειδικές αποστολές επηρεασμού της διεθνούς κοινής γνώμης και των κέντρων αποφάσεων, στη μεν Ελλάδα έχουμε γενική απεργία για τους όρους της νέας ΓΣΣΕ της ΓΣΕΕ, πράγμα που είναι σοβαρό μεν αλλά που δείχνει ότι ο καθένας από μας είναι σε άλλο μήκος κύματος.

Δυστυχώς ο Τύπος από μόνος του έδωσε έστω και τις τελευταίες μέρες το μέγεθος της σοβαρότητος της κατάστασης, αλλά η πολιτική ηγεσία δεν φρόντισε εγκαίρως να μεταδόσει στο λαό το σωστό μήνυμα. Εγώ αισθάνομαι πολύ άσχημα με τη σημερινή κατάσταση. Η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της και κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αντιμετώπισαν τις διαπραγματεύσεις της Λουκέρνης σαν υπόθεση ρουτίνας. Σαν να είχε μπεί η ιστορία στον αυτόματο πιλότο και θα έφερνε μόνη της το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν έτσι.

Αποδείχθηκε δυστυχώς επίσης ότι η διπλωματία της Ελλάδας και της Κύπρου είχε αποκοιμηθεί ελπίζοντας ότι ο αμερικανικός παράγοντας θα ήταν δίκαιος και ουδέτερος. Αποδείχθηκε ότι έριξε το βάρος για την υποστήριξη του ισχυρότερου πόλου και για την πίεση του πιο αδύνατου. Φυσιολογικά πράγματα. Έτσι γίνεται πάντοτε. Αντί λοιπόν να επιστρατευθούν οι πάντες και όλες οι ελληνικές συμμαχίες και καλές σχέσεις διεθνώς ώστε να εξισορροπήσουμε τις περί του αντιθέτου πιέσεις της Τουρκίας, είμασταν ως τώρα ο καθένας στον κόσμο του. Αυτά πληρώνονται. Όταν ζούμε στιγμές ευθύνης και αποφάσεων, δεν μπορεί να μένει ο λαός αμέτοχος και χωρίς ενημέρωση. Ούτε είναι κανόνας της δημοκρατίας η κυβέρνηση έστω και νεοεκλεγμένη να χειρίζεται εν λευκώ τα εθνικά θέματα. Δείχνει έλλειψη εμπειρίας η κυβέρνηση να χειριστεί πολύ σοβαρά θέματα αλλά δείχνει έλλειψη εμπειρίας και στην αντιπολίτευση ο Γ. Παπανδρέου γιατί δεν φρόντισε εγκαίρως να ενημερώσει το λαό για τη σοβαρότητα της κατάστασης την οποία γνώριζε καλύτερα από την κυβέρνηση.

Βλέπουμε δυστυχώς το ΕΓ του ΠΑΣΟΚ να συζητάει άσχετα θέματα, βλέπουμε τους υπουργούς της κυβέρνησης να κάνουν φτηνή ή ακριβή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, τον Καραμανλή και τον Μολυβιάτη χαλαρούς σαν να είναι σε ένα συνηθισμένο συμβούλίο κορυφής της ΕΕ και το Γ. Παπανδρέου να διαμαρτύρεται χλιαρά ότι η κυβέρνηση δεν τον ενημερώνει εγκαίρως. Ένας ακροατής έλεγε χθες γιατί δεν είναι μαζί με τον Καραμανλή ως σύμβουλοι δίπλα του και ο Παπανδρέου και ο Σημίτης και ο Μητσοτάκης ακόμα αν τα πράγματα είναι σοβαρά και θα μπορούσαν να βοηθήσουν, τουλάχιστον να καταλάβουν οι ξένοι ότι έχουμε πάρει την κατάσταση σοβαρά και δεν ήρθαμε εδώ για να παίξουμε. Ακόμα και ο Μητσοτάκης ενοχλήθηκε από τις δηλώσεις του Καραμανλή ότι εμείς είμαστε εδώ για να συμπαρασταθούμε απλώς στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Δεν είναι έτσι τα πράγματα και δεν έπρεπε να αντιμετωπίζονται έτσι ελαφριά όπως δείχνουν ότι αντιμετωπίζονται.

Αντί να διαρρέει διαρκώς τη δυσφορία της στον ελληνικό Τύπο, η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά, θα προτιμούσαμε να τη βλέπουμε να πιέζει για να πετύχει το καλύτερο. Πολύ εύκολα ξεχάσαμε τη δίκαιη λύση. Ξεχάσαμε και τη βιώσιμη λύση. Τώρα μας έμεινε η λειτουργική που είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι λειτουργική αφού φτιάχνουν ένα εποικοδόμημα που για να συντηρηθεί έπρεπε να είναι στη Γερμανία όχι στην Κύπρο, σε πληθυσμό 600.000 ανθρώπων.

Τώρα υπάρχει ένα κλίμα σύγχυσης και πανικού. Λυπάμαι ως πολίτης να βλέπω τον πανικό στη δική μας πλευρά. Γιατί ότι διαρροή γίνεται από τους πανικόβλητους διπλωμάτες μας, που μιλάνε με τους δημοσιογράφους είναι για τις δυσάρεστες εντυπώσεις που θα δημιουργήσουμε αν αρνηθούμε αυτό το κατάπτυστο σχέδιο του Κόφι Ανάν. Κατάφεραν οι αμερικάνοι να τους τρομοκρατήσουν. Εκεί βλέπω εγώ την έλλειψη εμπειρίας. Πώ πω τη συμφορά που θα πάθουμε αν δεν πούμε ΝΑΙ στο σχέδιο και τι κακό που είναι το σχέδιο και τι θα γίνει εάν ο Κόφι Ανάν το φέρει στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Πού είναι το πρόβλημα δηλαδή; Μήπως είναι η πρώτη φορά που θα βγάλει ο ΟΗΕ ψήφισμα το οποίο θα μείνει ένα χαρτί; Δέκα ευνοϊκά για μας χαρτιά έχει βγάλει. Ή μήπως δεν μπορε΄9ι να βρεί η Ελλάδα μία χώρα μέλος του ΣΑ να απορρίψει το σχέδιο;

Γιατί δεν έστειλε έναν έκτακτο απεσταλμένο αμέσως ο Καραμανλής στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στο Παρίσι και στο Λονδίνο, αμέσως μόλις τόλμησε ο Κόφι Ανάν να ξεστομίσει την απειλή; Τον εκβιασμό; Τίποτα δεν έχουν μάθει τόσα χρόνια; Ή μήπως η διεθνής κοινή γνώμη άρα και οι κυβερνήσεις θα μας κατηγορήσουν όταν μάθουν ότι απορίψαμε αυτό το κατάπτυστο κείμενο, επειδή νομιμοποιούσε την κατοχή ευρωπαΪΚΉς  Χώρας, ότι η Κύπρος θα ήταν η μοναδική χώρα πλήρες μέλος της ΕΕ όπου δεν θα ίσχυε η κοινοτική νομοθεσία και ότι όλα αυτά έγιναν όχι για να βρεθεί λύση στο Κυπριακό, αλλά για να νομιμοποιηθεί η κατοχή του 40% του εδάφους με την απειλή του υπολοίπου;

Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν και οι Τούρκοι οι οποίοι πανηγυρίζουν ότι το σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ είναι σχέδιο αλά Τούρκα. Όσο διαρκούν βέβαια οι διαπραγματεύσεις, η ελληνική πλευρά πρέπει να διαπραγματεύεται. Αλλά να διεκδικεί. Όχι να παραχωρεί. Να διεκδικεί. Όχι να παρακολουθεί τους Τούρκους να κάνουν παιχνίδι. Να διεκδικεί, όχι να δείχνει ότι βρίσκεται σε σύγχυση και είναι πανικόβλητη. Δεν είναι μια επιχείρηση δημοσίων σχέσεων. Η μάχη, έστω και διπλωματική δεν γίνεται φροντίζοντας τις δημόσιες σχέσεις που θα κάνεις αμέσως μετά. Με τη λήξη των διαπραγματεύσεων, είναι η ώρα των αποφάσεων όχι η ώρα της υπεκφυγής. Ο κ. Καραμανλής βέβαια φρόντισε από την αρχή μόνο γι αυτό. Για την υπεκφυγή. Από την αρχή φρόντισε να διαφύγει τον σκόπελο της συνυπευθυνότητας λέγοντας ότι δεν είναι ισότιμη η συμμετοχή των μητέρων πατρίδων, ούτε και είμαστε υποχρεωμένοι να υπογράψουμε οποιοδήποτε σχέδιο. Σωστά είναι αυτά φυσικά που επικαλείται ο κ. Καραμανλής. Στις 13 Φεβρουαρίου δεν ήταν πρωθυπουργός, αλλά συμφώνησε στο πλαίσιο της εθνικής γραμμής με τη συμφωνία. Δεν ευθύνεται γι αυτή τη συμφωνία αλλά την αποδέχθηκε. Τώρα εκπροσωπεί την Ελλάδα, δεν είναι αντιπολίτευση. Είναι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης. Τι θα κάνει λοιπόν; Θα συνεχίσει να λέει και τις υπόλοιπες μέρες ότι εμείς είμαστε εδώ για να συμπαραστεκόμαστε στον Παπαδόπουλο;

Τι θα κάνει στην ελληνική Βουλή που επίσης πρέπει να αποφασίσει; Θα πει ότι εγώ απλώς προεδρεύω; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Μπορεί να διαπιστώνουμε έλλειμμα ηγεσίας, αλλά μ’ αυτή την ηγεσία που έχουμε θα πορευτούμε. Κι αν είναι λίγο νυσταλέα, κάποια αλογόμυγα πρέπει να την ξυπνήσει.  Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ίσως και να καταφέρουν να παίξουν αυτό το ρόλο της αλογόμυγας. Δύσκολα βέβαια, αλλά κάτι μπορεί να γίνει. Οι επόμενες τρείς εβδομάδες είναι κρίσιμες. Και χρειάζεται κίνηση. Προσπάθεια. Είναι ώρες ευθύνης και ώρες δράσης. Όχι ώρα για δημόσιες σχέσεις.Και ότι ισχύει για τον Καραμανλή, ισχύει και για τον Γ. Παπανδρέου. Και οι δύο είναι καινούργιοι στα καθήκοντά τους, αλλά και οι δύο έχουν ευθύνες και πρέπει να πάρουν αποφάσεις.