Ποια χώρα θα δεχόταν παρόμοιο σχέδιο;

Του Αντώνη Κοκορίκου

Σε 22 μέρες οι ελληνοκύπριοι θα κληθούν με δημοψήφισμα να αποφασίσουν αν δέχονται ή αν απορρίπτουν το σχέδιο Ανάν. Η αλήθεια είναι ότι καμία ανεξάρτητη χώρα δεν θα δεχόταν ένα τέτοιο σχέδιο. Για την ακρίβεια σε καμία σοβαρή χώρα δεν θα προτεινόταν ένα τέτοιο σχέδιο. Στην πραγματικότητα προτείνεται ένα προτεκτοράτο της Τουρκίας το οποίο δημιουργήθηκε με τα όπλα το 1974. Και μάλιστα χάνεται το μοναδικό προσόν που έχει η ντε φάκτο διχοτόμηση. Τον πλήρη διαχωρισμό του πληθυσμού εθνοτικά και θρησκευτικά. Αυτό που είχε κάνει όσο οδυνηρό και αν ήταν ο Βενιζέλος και ο Ατατούρκ, Η Ελλάδα και η Τουρκία πριν από 80 χρόνια. Είναι βέβαια μία λύση του περασμένου αιώνα, την οποία τα σύγχρονα κράτη προσπαθούν να ξεπεράσουν. Σκεφθείτε ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα συζητάμε σοβαρά και σε λίγα χρόνια θα το έχουμε πετύχει να αναγνωρίζουμε δικαίωμα Έλληνα πολίτη σε μετανάστες που θα δεχόμαστε μετά από 7 χρόνια νόμιμης παρουσίας.

Το μόνο αντάλλαγμα που θα μπορούσε να πείσει τους Ελληνοκύπριους να αναγνωρίσουν ως κράτος το ψευδοκράτος του Ντενκτάς, είναι το εδαφικό αντάλλαγμα. Όταν τα εδάφη δίνονταν ως αντάλλαγμα σε ένα ανεξάρτητο κυπριακό κράτος. Όχι σε ένα κράτος που στην πραγματικότητα θα καταργηθεί και θα γίνει προτεκτοράτο και μάλιστα εθελοντικά μια βδομάδα πριν γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ! Προτεκτοράτο δεν προτείνεται ποτέ σε Έλληνες οι οποίοι έχουν αποδείξει ιστορικά ότι έχουν γραμμένη στα γονίδιά τους την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία. Τα προτεκτοράτα είναι για φυλές που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τη δημοκρατία, που δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ για την ανεξαρτησία και που η οικονομική τους κατάσταση είναι στο επίπεδο φυλών της Αφρικής, ανάμεσα σε τροφοσυλλέκτες και σε κυνηγούς. Χώρα και ανθρωποι που έχουν 5.000 χρόνια ιστορίας στην καλλιέργεια των εδαφών στην επεξεργασία των μετάλλων, στο εμπόριο και στις τέχνες και στον πόλεμο δεν μπορεί να γίνει εθελοντικά προτεκτοράτο. Δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 21^ου αιώνα ένα προτεκτοράτο. Τέτοιο ίσως να είχε παρόν το 19^ο αιώνα. Όχι τώρα πιά.

Η στρατηγική την οποία υιοθέτησε η Ελλάδα με την έμπνευση του Γιάννου Κρανιδιώτη εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, ήταν η είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ ώστε να συμμετέχει σε μια προχωρημένη δημοκρατική ομοσπονδία που θα της επιτρέψει να έχει μέλλον και μερίδιο στο μέλλον. Δεν επιδιώξαμε την ένταξη της Κύπρου για οικονομικούς λόγους γιατί δεν είχε ανάγκη την ΕΕ η οικονομία της Κύπρου. Είναι η μοναδική από τις 10 χώρες που προσχωρούν τώρα η οποία πληρούσε όλα τα κριτήρια χωρίς καμία προσπάθεια. Το επεδίωξε μόνο για λόγους πολιτικούς. Για λόγους ασφαλείας. Για να ισχύει το κοινοτικό κεκτημένο δηλαδή η ελευθερία μετακίνησης και εγκατάστασης ανθρώπων και κεφαλαίου σε όλο το νησί. Οι τουρκοκύπριοι έχουν οικονομικούς λόγους για να συμμετέχουν στην ΕΕ. Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα ασφάλειας γιατί η ίδια η ΕΕ καλύπτει τα μέλη της χώρια που κανένας εξωτερικός εχθρός δεν απειλούσε τους Τουρκοκύπριους. Αν ρωτήσουμε τους τουρκοκύπριους αν επιθυμούν να γίνουν επαρχία της Τουρκίας, ασφαλώς και θα απαντήσουν αρνητικά. Για λόγους οικονομικούς. Πόσο μάλλον οι Ελληνοκύπριοι.

Αυτό είναι που δεν κατανόησε τελικά ούτε ο Κόφι Ανάν, αλλά τελικά ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Βρετανία. Ούτε η Τουρκία. Το είδε ως ευκαιρία για να πάρει ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων ένταξης στην ΕΕ. Και δεν την πειράζει καθόλου την Τουρκία να χρησιμοποιήσει τους τουρκοκύπριους για να πετύχει το στόχο της. Είναι θεμιτό. Είναι έτσι κι αλλιώς μια σατραπεία της.

Ίσως τελικά να κατέληξε λάθος το ότι ορίστηκε η ημερομηνία διεξαγωγής αυτών των διαπραγματεύσεων πριν από την 1^η Μαίου. Ίσως τελικά να καταλήξει η ιστορία να θεωρήσει ότι ήταν λάθος να επιλεγεί ο ΟΗΕ ως όχημα που θα αναλάμβανε τη μεσολάβηση γιατί τώρα πιά ο ΟΗΕ δεν είναι αυτός που ήταν πριν από 30 χρόνια όταν ο Μακάριος προσέφευγε σ’ αυτόν τον διεθνή οργανισμό. Ίσως τελικά τα όργανα της ΕΕ να είναι το πεδίο στο οποίο μπορούν να προσβλέπουν οι Κύπριοι. Η δυναμική του κοινοτικού κεκτημένου.

Μερικοί προβάλουν ως πιθανή αρνητική εξέλιξη, το ότι οι τουρκοκύπριοι που δικαιούνται διαβατήριο της Κυπριακής δημοκρατίας, θα φύγουν από το Βορρά και θα μεταναστεύσουν στη Νότια Κύπρο. Δεν θα το κάνουν περισσότεροι από όσους θα φύγουν και θα πάνε στην Αγγλία. Αλλά και όσοι εγκατασταθούν στη Λευκωσία και στην Πάφο και στη Λεμεσσό, καλό θα κάνουν και όχι κακό. Όπως δεν κάνουν κακό και όσοι Αλβανοιί εγκαθίστανται στην Ελλάδα και βρίσκουν δουλειά. Η δύναμη μιάς χώρας είναι ακριβώς στο να ενσωματώνει επιτυχώς αυτούς τους ανθρώπους και να κοιτάζει μπροστά. Δεν είναι λύση η εθνοκάθαρση για το μέλλον. Είναι η ασφάλεια του εθνικού κράτους του περασμένου αιώνα. Η ευρωπαϊκή επιλογή του 21^ου αιώνα είναι μια μεγάλη Ευρώπη όπου όλοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, δέχονται τα δημοκρατικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, το κράτος είναι κοσμικό και τη θρησκεία δεν την γράφει ούτε η ταυτότητα.

Χρειάζεται νηφαλιότητα για να εξεταστεί σε βάθος χρόνου το σχέδιο Ανάν, από ανθρώπους που καταλαβαίνουν τον ιστορικό χρόνο, οι οποίοι πρέπει να εκτιμήσουν αν ο στόχος να είναι η Κύπρος μια επαρχία μια περιφέρεια της δημοκρατικής και ευημερούσαν Ευρώπης, εξυπηρετείται καλύτερα με αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας,  ή με ένταξή της στην ΕΕ όπως είναι σήμερα. Οι Τουρκοκύπριοι σίγουρα έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους Ελληνοκύπριους. Είναι οι σύμμαχοί τους.