Χαρχούδας εναντίον Λακούβα

               Του Κώστα Μπετινάκη

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα κόμματα σκύβοντας πάνω στα αποτελέσματα, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Αφού οι δημοτικές εκλογές ξεκάθαρα, κάθε φορά δείχνουν εντελώς αντίθετα πράγματα από εκείνα των εθνικών. Και λειτουργούν απλώς προς άγραν ευκαιριακών συμπερασμάτων. Εξ αιτίας κυρίως των ιδιαιτεροτήτων των μικρών κοινωνιών.

 Πολλαπλά συμπεράσματα προκύπτουν από τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, που όμως δεν επηρεάζουν άμεσα το υπάρχον πολιτικό σκηνικό.

Κυρίαρχο σύνθημα των Δημοτικών και Νομαρχιακών εκλογών, ήταν το «στείλε μήνυμα» που διατυπώθηκε από τη Νέα Δημοκρατία. Λες και μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, όλα τα κόμματα δεν γίνονται αποδέκτες των πολλαπλών μηνυμάτων της κάλπης...

Θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω μερικά από τα πρώτα μηνύματα, όπως φάνηκαν από την νύχτα των αποτελεσμάτων της πρώτης Κυριακής. Μήπως και βοηθήσουν στην κατανόηση της τακτικής που κάποιοι θα ακολουθήσουν τη δεύτερη.

Στους δήμους και τις κοινότητες που ο Συνασπισμός και το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκαν, τα πήγαν πολύ καλά. Άλωστε ο Συνασπισμός και το ΠΑΣΟΚ συγκλίνουν πολιτικά, και μόνο οι ιδιαιτερότητες προσωποπαγών πολιτικών και αντιπαλότητες παρελθοντολογούντων εμποδίζουν την πάγια συνεργασία τους. (Εξαίρεση η περίπτωση Βούγια στη Θεσσαλονίκη, αλλά εδώ με την αιτιολογία ότι ο Βούγιας δεν έγινε αποδεκτός ως «αποστάτης» από τους Συνασπιστές, και ως «ξένο σώμα» από τους ΠΑΣΟΚους.

Σε περιπτώσεις που η Νέα Δημοκρατία συνεργάστηκε με το ΚΚΕ (έγινε αποδέκτης ψήφων στο δεύτερο γύρο των προηγούμενων εκλογών) το ΚΚΕ βγήκε ζημειωμένο. (Συγκριτικά αποτελέσματα Πάτρας πχ).

Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, προσπάθησε να κάνει ορισμένες «προχωρημένες» πολιτικές συνεργασίες όπως οι περιπτώσεις Ζουράρη και Τζανετάκου, που δεν καρποφόρησαν.

Είναι προφανώς ατυχής πολιτική επιλογή του Τζανετάκου (μόνο και μόνο για να πιάσουμε στο δίκτυ και τους περί του αντιθέτου πιστεύοντες), όταν ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, συν γυναιξί πήγε να υπογράψει τα έγγραφα πίστης στον Αρχιεπίσκοπο για τις ταυτότητες.

Όχι ότι επιδοκιμάζουμε την επιλογή της Φώφης Γενηματά, που αντλεί δημοτικότητα από τον λαοπρόβλητο πατέρα της. Αλλά όπως φάνηκε το καθαρό πρόσωπό της και η έλλειψη αμαρτωλής προϋπηρεσίας, καθιστούσε αυτονόητα νικητή οποιονδήποτε αμόλυντο που θα ετίθετο αντίπαλος στον άνθρωπο με τον ευκαιριακό πολιτικό προσανατολισμό. Αφού και η πολιτική στάση που είχε τηρήσει, στο θέμα των ταυτοτήτων εναντίον του Αρχιεπισκόπου, έσβησε όταν χρίσθηκε υποψήφιος  υπερνομάρχης και άρχισε να επιδιώκει ασμένως να του φιλήσει το χέρι. Σάμπως από υμνητής του πρωθυπουργού, όσο ήταν ενθρονισμένος σε δημόσια θέση, δεν κατέστη άγριος πολέμιός του, όταν απελύθη;

Αλλά ακριβώς αυτή είναι η φτώχεια στην επιλλογή προσώπων από τους στενοκέφαλους. Που πιστεύουν ότι «αρκεί κάποιος να είναι μαϊντανός των ραδιοτηλεοπτικών παραθύρων και δεν βαριέσαι τι πραγματικά πιστεύει...».

Έτσι δίνεται η ευκαιρία να το παίζουν κήνσορες της πολιτικής τυχάρπαστοι ευκαιριακοί που συμμαχούν ακόμα και με το διάβολο για να κερδίσουν τις εντυπώσεις.

Ας μας απαντήσουν όμως και εκείνοι που κατηγορούν τη Νέα Δημοκρατία, ότι επωάζει αυγά του φιδιού με τις επιλογές της, πώς κατορθώνει και διατηρεί τηλεοπτικό σταθμό απ’ όπου εν είδει χειμάρρου ξεστομίζει  ακατανόμαστες αρλούμπες, o ελέω Αγίου Γεωργίου (προστάτης άγιός του όταν δεν χρησιμοποιεί για φόντο αγγέλους σαλπιγκτές) κύριος "χέρι-χέρι". Στον οποίο θέλουν τώρα να χαρίσουν εκπροσώπηση ενός χώρου, που αυτή τη στιγμή εμπεριέχεται στη Νεα Δημοκρατία. (Ας μη ξεχνάμε τις φιλοβασιλικές ρεβεράντζες ντουζίνας βουλευτών της).

Οχι ότι λείπουν ακραίοι συντηρητικοί και λαϊκιστές από το κυβερνόν κόμμα.

Γεγονός είναι πάντως, ότι κατόρθωσε ο αρλουμπιάρης να πάρει μεγαλύτερο ποσοστό από τον αξιοπρεπή εθνικό ήρωα Μανώλη Γλέζο.

Η παραπληροφόρηση που δέχεται αυτός ο λαός από τα αποπροσανατολιστικά τηλεοπτικά σκουπίδια που του προσφέρουν, κατέστησε δημοφιλέστατο, ακόμα και τον Ψωμιάδη χρίζοντάς τον «ενεργό πολίτη», επειδή ήταν παρών «όπου γάμος και γιορτή» και ενίοτε όπου καίνε βιβλία. Και έχει την άποψη ότι η χούντα ήταν ολίγον επανάσταση.

Και να δίνουν δικαίωμα στην ανάμνηση του ρητού «σ΄αυτό το λαό τοιούτοι ηγέτες αρμόζουν».

Θα αναγνώσουν όμως σωστά τα περιχαρακωμένα σε απολιθωμένες τάσεις και τακτικές κόμματα τα μηνύματα της κάλπης; Θα πάψει την περιχαράκωση το ΚΚΕ μην τυχόν και χάσει κάποιον από το μαντρί;

Θα κατανοήσει την ανεπάρκεια τακτικής της η  ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας; Θα κατανοήσει τα λάθη του κομματικού μηχανισμού του το κυβερνών κόμμα; Θα κατανοήσει τις σύγχρονες τάσεις η ηγεσία του Συνασπισμού;

Περιβάλλον πραγματικής Δημοκρατίας, δημιουργείται όταν ισχύει τάση συνεργασίας ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές. Κάτι όμως που δεν θέλουν αυτή τη στιγμή τα κόμματα που στέλνουν εντολές στις κομματικές οργανώσεις αντί να ακούνε τις επιλογές της βάσης.

Μήπως τελικά για μια ακόμα φορά ο απλός ψηφοφόρος φάνηκε πολύ σοφότερος από τους περισπούδαστους ταγούς του;

Η συνέχεια στην επόμενη κάλπη.