Analysis Yavuz Baydar

 Τελικά, η Τουρκία πραγματοποίησε τη μεγάλη της αλλαγή εξοβελίζοντας την παλαιομοδίτικη
πολιτική τάξη, η οποία είχε κατορθώσει να μετατρέψει την περασμένη δεκαετία ως το προεξέχον  παράδειγμα, αυτό που όλοι επισημαίνουν εδώ, κακοδιαχείρησης, κυνισμού και αποσύνθεσης.
Ήταν πλέον αφόρητο για τους απλούς ψηφοφόρους –της εξασθενημένης μεσαίας τάξης- να ανεχθούν  ηγέτες όπως η Τσιλέρ και ο Γιλμάζ, οι οποίοι ολοένα και περισσότερο θεωρούνταν ως σύμβολα διαφθοράς και άκρατης λαιμαργίας στο νου τους.

  Η αριστερά, διαιρεμένη όσο ποτέ άλλοτε, δεν μπόρεσενα αντιληφθεί προς τα που κατευθυνόταν ο κόσμος και έτσι χωρίς ούτε να μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί είχεκαι πάλι διαλέξει ένα πρόσωπο το οποίο για τους πολλούς ήταν ο χαμένος, εδώ και δεκαπέντε χρόνια: ο Ντενίζ  Μπαϋκάλ. Ελλείψει άλλης ηγετικής φυσιογνωμίας, κατόρθωσε να προωθηθεί ως εναλλακτική λύση,  αλλά λόγω της υπεροπτικής προσωπικότητάς του (θέλει να πιστεύει πως τα ξέρει όλα), έδιωξε  τους ψηφοφόρους σε μια στιγμή που μία άλλη ισχυρή προσωπικότητα στη θέσητ ου αντί του φτωχού 19% θα κέρδιζε τουλάχιστον 30%, σε μια στιγμή όπως ήταν αυτή εδώ.

  Ετσι, με το περίπου 90% των βουλευτών (μάλιστα το 90% !!!) εκτός του Κοινοβουλίου, μια νέα ομάδα πολιτικών κάνει την εμφάνισή της.  Το ΑΚΡ υπό τον Ερντογάν θα πρέπει να φοβίζει εκείνους  που δεν ψήφισαν για χάρη τους ή κάποιων άλλων πολιτικών όπως ο κ. Ερμπακάν.
Το ΑΚΡ είναι ένα προσεκτικό κίνημα, που αυτοπροσδιορίζεται ως «Συντηρητικό Δημοκρατικό» με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα θέματα Τουρκίας –ΕΕ και επιθυμία να διατηρήσει στενές σχέσεις  με το ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Θέλει να εγκαθιδρύσει στενότερους δεσμούς με τον  κόσμο και πρωταρχικά θα εργαστεί να μειώσει την εισοδηματική ψαλίδα στην τουρκία. Ενα στόχο που οι Σοσιαλδημοκράτες θα έπρεπε να είχαν βάλει πολύ καιρό πριν.

  Μία από τις πρώτες τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχε ο Ερντογάν ήταν με τον κ. Σημίτη, ο οποίος τον προσκάλεσε στην Aθήνα. Πρόκειται επίσης να συναντηθεί με τους  Μπερλουσκόνι και  Σιράκ καθώς και άλλους αξιωματούχους στην ΕΕ, καθώς πλησιάζει η διάσκεψη της Κοπενχάγης.
Το ΑΚΡ ενδιαφέρεται να συνεχίσει εκείνο που οι Τζεμ και Γιλμάζ είχαν ξεκινήσει με την ΕΕ, και ελπίζει πως θα το πετύχει. Το κύριο ερώτημα είναι αν το ΑΚΡ έχει αρκετά στελέχη με τα  απαιτούμενα προσόντα για να αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως η Εξωτερική Πολιτική και η Οικονομία. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν τα ζητήματα αυτά οι
αρμόδιοι υπουργοί.
  Αυτή θα είναι μία περίοδος εντατικών επαφών με την ‘Ελλάδα και την ΕΕ και αν όλα
ακολουθήσουν μία ευνοϊκή  πορεία, όλοι θα εκπλαγούμε θετικά.

- Ο Γιαβουζ Μπαϋντάρ  είναι Τούρκος δημοσιογράφος και από τους αρθρογράφους της    Turkish Daily News.