«Τράβα το δρόμο σου κι άσε τους άλλους να μιλάνε» 

  Κώστας Κάππος

http://www.kostaskappos.gr

      Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια, από τότε που ο Κώστας Κάππος πήρε το μοναχικό δρόμο που τον οδήγησε για πάντα μακριά μας.

  Οι φίλοι του θυμούνται πάντα τον ακέραιο αγωνιστή και τον συνεπή πολιτικό. Άνθρωποι σαν κι εκείνον σπανίζουν πια.

  "Ο υλισμός διδάσκει ότι οι άνθρωποι είναι προϊόντα των συνθηκών και της αγωγής και ότι επομένως οι άνθρωποι που έχουν αλλάξει είναι προϊόντα άλλων συνθηκών και αλλαγμένης αγωγής.  Κατά συνέπεια ο χαρακτήρας του ανθρώπου καθορίζεται από τις κοινωνικές συνθήκες, τις οποίες επίσης αλλάζουν οι άνθρωποι. Ο ι αντικειμενικές συνθήκες θ’ αναγκάσουν υποχρεωτικά την εργατική τάξη και συνειδητοποιήσει την αποστολή τς και να αναπτύξει όλες εκείνες τις αρετές (οργανωτικότητα, πειθαρχεία, αποφασιστικότητα, αυταπάρνηση, περηφάνια) που είναι αναγκαίες για να προχωρήσει η κοινωνία προς τα μπροστά, προς τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό".

Κώστας Κάππος (9 Ιουλίου 2005 από το άρθρο «Γιατί ο σοσιαλισμός έχει αναγκαιότητα»),

---

  "Η συμμετοχή στις κυβερνήσεις Τζανετάκη – Ζολώτα από άποψη συνεπειών μπορεί να συγκριθεί με την κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» του 1944. Πραγματικά τότε το ΚΚΕ παρά το γεγονός ότι η αστική τάξη «έλιωνε νεκρή με τους νεκρούς» και αποτελείτο από «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες», όπως έλεγε ο Γ. Σεφέρης, συνθηκολόγησε και παράδωσε την εξουσία. Με την συμφωνία του Λιβάνου και αργότερα της Καζέρτας δέχτηκε να μπει σε κυβέρνηση με προθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, ν’ αναλάβει ασήμαντα υπουργεία, αφήνοντας τα υπουργεία κλειδιά για την εξουσία στην αστική τάξη και δέχτηκε ακόμη ως διοικητή των στρατιωτικών δυνάμεων τον Άγγλο Στρατηγό Σκόμπι. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι διέθετε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και 130.000 περίπου οπλισμένο λαό. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και συμπυκνώνονται στον αφοπλισμό του λαού και τη παλινόθρωση της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

Δυστυχώς τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα".

Κώστας Κάππος (Επιτακτική ανάγκη η ανασύνταξη του ΚΚΕ - ΕΘΝΟΣ 26/7/1991)

---

   "Πρέπει από την αρχή, λοιπον, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι ανανέωση η άρνηση βασικών χαρακτηριστικών της μαρξιστικολενιστικής θεωρίας. Δεν μπορούν να παρουσιάζονται ως ανανεωτές αυτοί που αρνούνται την πάλη των τάξεων και να διακηρύσσουν τη συνεργασία των τάξεων, αυτοί που αρνούνται ότι υπάρχει ιμπεριαλισμός και μονοπώλια και υποστηρίζουν την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, αυτοί που αρνούνται την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας και υιοθετούν τις μεταρρυθμίσεις, αυτοί που αρνούνται την εξουσία της εργατικής τάξης και υιοθετούν το αστικό πολιτικό σύστημα, αυτοί που δέχονται την κυριαρχία της αγοράς στο σοσιαλισμό, αυτοί που αρνούνται το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Αυτό δεν είναι ανανέωση αλλά άρνηση του μαρξισμού, υπέρβαση της μαρξιστικολενιστικής θεωρίας. Αυτό είναι υποχώρηση, συνθηκολόγηση, υποταγή στην κυρίαρχη αστική ιδεολογία, προσχώρηση στην αντεπανάσταση".

Κώστας Κάππος («Κομμουνιστές» θαυμαστές του καπιταλισμού -ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 5/8/1991)

---

Περιφρονούσε το χρήμα. Έστελνε τη μισή του βουλευτική σύνταξη στον Φιντέλ - συμβολική βοήθεια στην κουβανική επανάσταση.

Ήταν ο μόνος κομμουνιστής ίσως στον κόσμο, που αισθάνθηκε την ανάγκη να λογοδοτήσει.

Σαν γνήσιος λογιστής έκανε τον ισολογισμό του. Έπεσε με τα μούτρα στη μελέτη και στην έρευνα για να βρει της αιτίες της ανατροπής και της διάλυσης. Τη στιγμή που οι άλλοι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια για να γλύψουν τους παντοδύναμους πια καπιταλιστές και τα κόμματά τους, εκείνος με την καρδιά κομματιασμένη, ζήτησε συγνώμη για τα λάθη του. Για αυτά που δεν είχε καταλάβει. Γι αυτά που είχε καταλάβει λάθος.

Είχε επίγνωση και αίσθηση της ευθύνης του αξιωματικού για την τύχη των στρατιωτών του, των συντρόφων του. Είχε αίσθημα ευθύνης του πολιτικού απέναντι στους ψηφοφόρους του. Ανέλαβε τις ευθύνες του. Γραπτώς και με υπογραφή. Έγραψε βιβλίο, («Κριτική του Σοβιετικού Μηχανισμού»), το μοναδικό στο είδος του, για το τι έγινε, τι πήγε στραβά. Και τι πρέπει να γίνει. Αυτό ενόχλησε φυσικά εκείνους που δεν την κοπάνισαν μεν από τις πολιτικές τους θέσεις, αλλά συνεχίζουν την πορεία τους σαν να μην συνέβη τίποτα. Και δεν του φέρθηκαν σωστά. Του στέρησαν τη δυνατότητα να εκφράζεται. Τον πίκραναν. Αλλά το άντεξε κι αυτό.

  Ήταν ένας Απόστολος της αγάπης, της ανθρωπιάς, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Ένας αληθινός κομμουνιστής. Ένας αληθινός Άνθρωπος: Κώστας Κάππος. 1937-2005.

Σπύρος Κομίνης  "Πρόταση για αγιοποίηση"

http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=1295