ΤΟΥ ΦΑΙΔΩΝΑ ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ειναι ολόκληρη, η σχεδόν ολόκληρη η 17Ν στον
Κορυδαλλό; Μένουν 2,3,4 ακόμη συλλήψεις για να
εξουδετερωθεί πλήρως η οργάνωση, που επί 27 ολόκληρα
χρόνια παρέμενε στο σκοτάδι;
Τα δύο αυτά σημαντικά ερωτήματα, αποκτούν
επικαιρότητα, καθώς όπως τουλάχιστον φαίνεται να
πιστεύει η κυβέρνηση, μετά τη σύλληψη των περισσοτέρων
στελεχών του λεγομένου επιχειρησιακού τομέα, η υπόθεση
κλείνει όσον αφορά το κεφάλαιο της εξάρθρωσης των
«εκτελεστικών».
Και, όμως, κατα τη γνώμη μας δεν κλείνει. Και δεν
κλείνει, γιατί:
Πρώτον, ένα βασικό στέλεχος της 17Ν, ο Δημήτρης
Κουφοντίνας, για τον οποίο δεν υπήρξε πειστική
διάψευση, ότι δεν συνδέεται με μυστικές υπηρεσίες,
παραμένει ασύλληπτος. Ασύλληπτος, η ... «ασύλληπτος»;
Δεύτερον, κανείς δεν πιστεύει, ότι μία Αστυνομία σαν
την ελληνική, με πλούσιο παρελθόν και εκπαίδευση στον
αντικομμουνιστικό αγώνα, δεν μπορούσε για σχεδόν τρείς
δεκαετίες να προσεγγίσει μία γελοία οργανωτική δομή
μιάς χούφτας ανθρώπων, σαν αυτή της 17Ν, όπου αν
τουλάχιστον συμπεράνουμε από τις γνωστές πηγές
διαρροών από το προανακριτικό υλικό, το χθεσινό μέλος
μπορούσε να γνωρίσει τον αρχηγό.
Και τρίτον, γιατί δεν έχουν δοθεί οι παραμικρές
εξηγήσεις για τους μηχανισμούς, που παρείχαν στον η
στους «εγκεφάλους» σχεδιασμού των δολοφονιών υψηλής
διαβάθμισης πληροφορίες, που ο καθένας γνωρίζει, ότι
μόνον «απόρρητοι» μηχανισμοί κρατικοί η «παρα τω
κράτει» διαθέτουν.
Ο δρόμος , λοιπόν, είναι ακόμα μακρύς και θα γίνει
μακρύτερος, άν ανοίξουν τα οικονομικά της οργάνωσης.
Εμείς δεν θα διστάσουμε να επαναλάβουμε, ότι ο
συγκεκριμένος μηχανισμός, όχι μόνον δεν εξυπηρετούσε
κάποιον κοινωνικό αγώνα, αλλά αντίθετα τον υπονόμευε
με το έγκλημα και τον γελοιοποιούσε με τα ψευδεπίγραφα
του Μάρξ, του Γκεβάρα και του Βελουχιώτη, έστω και αν
κάποια από τα μέλη της 17Ν είχαν στο παρελθόν
αναπτύξει μαζική πολιτική δράση. Και τούτο γιατί:
Πρώτον, η 17Ν με τη δράση της λειτούργησε σε συνθήκες
πολιτικής ομαλότητας αποσταθεροποιητικά. Ιδιαίτερα με
τις δολοφονίες ξένων διπλωματών εφερε την Ελλάδα σε
μία κατάσταση ιδιότυπης ομηρείας από πλευρές, που
εσκεμμένα την χρησιμοποιούσαν σαν άλλοθι για να
πιέσουν την Αθήνα να προβεί σε υποχωρήσεις σε εθνικά
θέματα και πρόσφατα ακόμα και σε ζητήματα
φερεγγυότητας για τη διεξαγωγή της Ολυμπιάδας.
Και δεύτερον, γιατί στο όνομα καταπολέμησης της
τρομοκρατίας προωθήθηκαν νόμοι, που σε ενδεχόμενη
πολιτική, η συνταγματική εκτροπή θα μπορούσαν να
γίνουν όπλα μαζικής καταστολής αγώνων. Αλλά που ακόμη
και σήμερα με μία ακραία ερμηνεία θα μπορούσαν να
γίνουν βέλη (στο κλίμα της τρομοφοβίας, που έχει
καλλιεργηθεί), εναντίον κάποιου, ο οποίος θέλει να
αναπτύξει ειρηνική μεν, αλλά μη συμβατή, κατα τα
ειωθότα, πολιτική δραστηριότητα.
Είναι πασίδηλο, βεβαίως, ότι στα 27 αυτά χρόνια, η 17Ν
– μία ομάδα άγνωστων, ασήμαντων και φοβισμένων
κοινωνικά ανθρώπων - τίποτε προς την κατεύθυνση
περαιτέρω διεύρυνσης των ατομικών και συνταγματικών
ελευθεριών δεν προσέφερε. Αντιθετως, με τη δράση της
συκοφάντησε ιδεώδη, αγώνες, ακόμα και αυτή τη σύγχρονη
ελληνική ιστορία, της οποίας κορυφαία στιγμή ήταν η
17η Νοεμβρίου του 1973, το Πολυτεχνείο και βεβαίως η
νόμιμη αντίσταση κατα της Χούντας.
Ποιόν, λοιπόν, εξυπηρέτησε με τις επιλεκτικές και
σαφούς πολιτικού χαρακτήρα δολοφονίες της; Και ποιοί
είναι αυτοί που την έκρυβαν,την κάλυπταν η την
ανέχονταν τόσο καιρό;
Να δύο ακόμα ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν. Και
να προς τα που πρέπει να κατευθυνθούν από δω και πέρα
οι έρευνες. Καιπρέπει να απαντηθούν αυτά τα
ερωτήματα,όχι μόνον για να πεισθεί η Κοινή Γνώμη, ότι
το έργο αυτό ολοκληρώθηκε, αλλά και για να μην
ξαναγίνει η Ελλάδα και ο λαός της έρμαιο παιχνιδιών
και σκοπιμοτήτων από δυνάμεις, που αντιστρατεύονται
τα συμφέροντά τους